Mga kadalasang pinagdadaanan ng teenager

Lumaki ako sa environment na palaging nag-aaway na magulang, palaging nagsisigawan, palaging galit, sa madaling salita palagi ding tuliro at pagod ang isip. Kung ganito talaga ang bahay na inuuwian mo nanakawin talaga nito ang masaya sanang kabataan mo. Hanggang ngayong matanda na ako alam kong bilang lang ang mga araw na sumaya ako nong bata ako. Masasabi kong masalimuot ang teenager days ko. Mas marami yong mga ala-alang nalulungkot ako. Lungkot na dala ng heavy or negative energy na umiikot sa bahay namin, walang harmony ng mga miyembro ng pamilya, araw-araw na nakasigaw, nag-aaway at nagmumura na magulang, at inaakyat o pinapasok kami ng mga masasamang tao sa gabi dahilan ng matinding trauma o anxiety ko ngayon tuwing sasapit ang gabi.

Pero kung meron sigurong handang makinig sa mga tumatakbo sa isip ko, kung meron lang sanang taong hindi ako huhusgahan, baka nga hindi ako nahihirapan iproseso ang emosyon. Baka nga hindi ako kinokontrol ng emosyon ko ngayon. Kadalasan ganito lang naman ang kailangan natin especially sa mga teenagers, may makinig lang kahit wala nang advise basta 'wag husgahan o itsi-tsismis. At mas mataas ang chance na mahandle ng tama ng bata ang mga pinagdadaanan niya kung mismong mga magulang niya ang napapagsabihan niya ng mga ito.

Mas matatag ang magiging pundasyon ng bata kung yong mga taong modelo niya o minamahal niya ang sumasalo mismo sa likod niya, kung baga hindi na siya maghahanap ng ibang taong makikinig at aalalay sa kanya. At lalong mababawasan yong chance na makagawa siya ng iba't ibag uri ng pagkakamali. Hindi sa ayaw natin silang gumawa ng sarili nilang mali, pero sa edad na teenager at yugto ito ng kapusukan, mas nanaisin mong gabayan sila ng maayos. 

Paano ba ang mas magandang approach sa mga teenager? Kailangan mag-establish ng connection sa ating teenager upang magkaintindihan kayo. Hindi magiging successful ang attempt na komunek kung mayroong mase-sense ang bata na pagkatakot o hiya. Magiging malaking hadlang yon sa pagbubukas at pagpapakatotoo niya sayo. Mas magiging bukas ito sayo kung alam niyang hindi mo ipapahiya sakali mang magsabi siya ng totoo.

Paano naman kung ang teen ager ay katulad ng description ng iba na wala na talagang ibang pinapakinggan. 

Bilang guardian niya, mag-commit ka sa iyong sarili na bibigyan mo ng sapat sapat na attention at oras ang role na iyong gagampanan. Dapat makasiguro tayong nandon yong awareness natin, understanding, attention at effort. Aware tayo kung anong ginagawa ng ating binabantayan. Pero hindi ibig sabihing lagi tayong makikialam sa bawat desisyong gagawin nila. Still let them make their own mistake. 

At kung ang desisyong gagawin nila'y kasing bigat ng magbubuo ng sariling pamilya, dapat ay maipaintindi sa kanila ng mabuti ang bigat at seryoso ng hakbang na gagawin nila. Na hindi ito puwedeng atrasan sa oras na makabuo sila. Higit sa lahat ay lilipat sila ng ibang tirahan sa oras na naganap ito. Ofcourse kapag sinasabi mo ang mga 'to kailangan maramdaman ng bata ang sincerity mo, kung gaano ka kaseryoso sa bagay na sinasabi mo. 

Kapag naunawaan ng bata na meron tayong isang salita, na hindi natin sila kinocontrol, na binibigyan natin sila ng boses sa pamilya…kusang lalabas ang respeto ng mga yan. Kusang lalapit ang loob nila sa atin. Hindi na kailangan ng pakikipag-sapilitan o matinding hindi pagkakaunawaan. Puwedeng puwede natin itong daanin sa maalumanay na usapan. Kailangan mo lang maging handa, maging mapang-unawa at gentle sa pag-handle para maging effective 'yong communication o connection natin sa kanila. The more na rough at harsh ang pakikitungo, the more na magre-resist sila.

Sa experience ko mas masarap sana kung naipagtatapat ko yong mga bagay na nahihiya akong sabihin sa magulang ko. Panigurado mas mahusay sana ang mga payo nila at siguradong papasok sa isip at puso ko yon, kasi emosyon ko na yong pinagtapat ko eh, malalim at mahalaga yon para sakin na isang teenager. Baka nga maiyak pa ako sa harap nila, at buong puso kong ipoproseso yong payo nila. At sana yong atake nila hindi yong galit at sumisigaw, sana malumanay na may pagrespeto sa ipinagtapat kong emosyon o nararamdaman ko.

Sa isip ng isang teenager kaagapay ang kailangan niya. Bumuo ka muna ng koneksiyon sa kanya, kausapin mo siya ng may respeto. Kadalasan sa mga teenager hindi maiintindihan ang mga advice nating matatanda. Kung makabuo ka ng matibay na connection sa kanya kusa na yan na magsasabi sayo ng mga nangyayari sa buhay niya. Tandaan, connect & respect. Pag nagawa mo yan hindi na kailangang maging harsh sa teenager mo, maiiwasan ang hindi ninyo pagkakaunawaan. 

Magpatupad ng kautusan o kalakaran o boundaries at kailangan aktibo ka na sumusunod sa mga ito, tayo parin ang modelo ng mga anak natin. Maging kalmado at tuwing nagpapakita ng hindi kanais nais na action o ugali, huwag itong patulan dahil ito ang magiging daan upang uulit ulitin nila ang ganitong ugali. Bigyan ng pagkakataong mapag-isa o privacy ang bata. At ang pinaka importante sa lahat, iparamdam sa kanila na mahal natin sila, at lagi nating aalalahanin kung gaano natin talaga sila kamahal.

Loneliness of a Stay-at-Home Mom (SAHM)

Habang buntis ka, have you ever felt like questioning yourself whether you can fulfill the role of a mother? Kung kakayanin mo ba yong mga responsibilidad ng isang ina at yong takot at kaba na baka hindi mo kaya?

Have you ever feel of being left behind? Like everyone you know are now successful or about to achieve their goal, while you feel stuck in one place. That in a way parang nakakaramdam ka ng inggit.
Have you ever feel like no one has the time to talk with you? Like sometimes even your husband barely talk to you when open up the things you want to talk about? Yong pakiramdam na walang gustong makipag-usap sayo, parang isolated ka. Have you ever feel like you wanted to go back to work so bad because you feel like your skills are slowly slipping or fading away, yong makakalimutin kana na parang hindi na sharp katulad dati prero wala kang choice but to stay at home because no one can do your job as a mother.

So many feelings a mother can feel when you are always at home with no one to talk to. You are silently observing and watching everybody, being so busy working on their dream jobs. With all these feelings I feel like I am lost. It's like my body is fulfilling my motherhood role but my mind is somewhere else. These comparison, the envy and loneliness are my constant companion. May mga pagkakataon na nalulunod ako sa mga emosyon na ito. At kapag nasa ganong estado ako ay apektado pati ang mood ko minsan. Wala akong masyadong option kahit ulit-ulitin ko pa itong i-play sa utak ko. Ilang beses ko narin in-attempt maghanap ng trabaho pero sobrang bigat ng loob ko tuwing nagja-job hunt na ako. Maisip ko palang na iiwan ko sa ibang tao ang bata araw-araw umaatras na ang mga paa ko.

Sa isip ko, hindi talaga puwedeng iwan ang bata sa yaya, at yon din ay kung meron mang ma-hire na yaya ngayon. Sinubukan naming maghanap ng yaya sa mga probinsya namin ni mister pero walang makuha. Mahirap naman mag-hire nalang basta sa online ng hindi mo kilala. Sa dami ng reported incident ngayon tungkol sa mga yayang ina-assault ang alaga nila mukhang hindi rin ako mapapalagay sa trabaho. Hindi birong ipagkatiwala ang bata sa mga hindi mo lubusang kilala. Mas maigi nang nag-ingat kaysa pagsisihan ito sa huli. Inisip ko nalang na may dahilan kung bakit ganito ang sitwasyon ko ngayon. That maybe i should be thankful instead because i get to take care of my child, and that my husband is capable enough to provide for the whole family.

Dahil wala akong gaanong nakakausap, I bought a books about mind, behavior, na puwedeng makatulong sa akin para mapalakas ang isip ko. At dahil available naman ang internet sa bahay naghanap ako ng mga bagay na interesado akong aaralin (kabilang na nga dito yong gumawa ng blog at vlog). Ang pagbabasa ko ng libro ay para maifocus ko yong sarili ko sa mga gusto kong gawin at hindi ko patuloy na ikinukompara ang sarili ko sa iba. Nakakalungkot pakinggan na ikinukompara ko ang sarili ko, pero maniwala ka ginagawa ko ang lahat upang mabago ko ito. Marami din akong kailangan baguhin dahil nanay na ako. Ayoko rin naman kasing mamana pa ng bata yong mga negative traits ko.

Ang pagiging ina ay isa palang sagradong trabaho. Lahat ng klase ng sacripisyo kaya mong tiisin, at walang katapusang effort ang kaya mong ibigay. Isa pang bagay ang nagpapatatag sakin ay ang katotohanang "The only thing constant in life is Change". Napapagod ako sa dami ng trabaho ko sa loob ng bahay pero alam kong isang araw magbabago din ang routine na 'to. At ang bata na kung saan madalas nakatali ang aking mga mata magkakaroon din ng sariling mga kaibigan at pagkakabisihan. Pansamantalang hihinto ang buhay nating mga babae pero pag dumating yong oras na maaari ka nang makipagsabayan sa trabaho, siguradong mas mahusay na version na ng sarili mo ang sasabak sa trabaho.

Maaring nakakainip ngayon, may oras na hindi parin maiwasan malungkot o mainggit, maaring nakakapressure din, lagi mo lang itong tatandaan… "Walang permanente."  Sang-ayon ako sa sinasabi nila na enjoy your time (or moment) with your little ones (toddler or small kids) kasi sa pag edad nila mas marami na ang oras nila sa mga kaibigan at trabaho nila. Unti-unti ko narin tong nare-realize habang lumalaki na ang toddler ko. May mga pagkakataon na mas masaya siyang nakikipaglaro sa mga batang kalaro niya sa labas, kahit abutin ng gabi ayaw pang umuwi. Hudyat na ito na lumalaki na ang bata.

Kaya mommy kung ganito rin ang sitwasyon mo at isa ka ring SAHM or stay at home mom, huwag muna tayong magpapagulo sa mga nakikita natin sa iba. And it's totally normal and valid to feel all these emotions. Kalma ka lang mommy. Focusan muna natin sa ngayon kung ano yong mahalaga, ang bata o ang buong pamilya at enjoyin ng husto ang pagiging bata ng mga anak natin. Yon lang naman ang importante sa ngayon. One at a time ika nga. Gumawa tayo ng mga masasayang memories na babaunin nila hanggang pagtanda. Kapag nasatisfy sila sa paglalaro at pagiging bata, mas marami silang life skills ang mahahasa at madadala sa pagharap ng hamon ng buhay.

Alagaan natin ang mga sarili natin upang maibigay natin yong best performance ng pag-aalaga sa ating pamilya. Ganon din ang mental health, dapat equally balance sa physical at mental. Kung dumating man yong puntong pakiramdam mo'y kailangan mo na ibang outlook o advice ng ibang tao then by all means huwag kang magdalawang isip. If you need a professional help, you do it and do not hesitate to seek one. Tandaan na tayo ang mas nakakaalam kung kailan natin kailangan ng tulong at anong klaseng tulong. Huwag isipin ang sasabihin ng ibang tao kung kalusugan na natin at ng buong pamilya ang nakasalalay.

Walang ibang makakatulong sa atin kung hindi tayo lang din. At kung may kilala kang kailangan ng alalay, it's good to ask if they need someone to talk with. Let's help each other.

Nag-aaway na Magulang

 Producto ako ng isang high conflict home o may parents na regular na nag-aaway. Nais kong ibahagi ngayon kung ano ang epekto nito sa mga bata o anak.

Nagresearch din muna ako to make sure that what I am about to share is truly related from my childhood experience.  

Isa sa mga pahirap na epekto nito ay ang problema o hirap na pagbuo ng healthy brotherhood/sisterhood relationship. Mismong mga magkakapatid ay possibleng hindi magkakasundo. Hindi lang ang siblings conflict ang maaring madevelop kundi pati narin ang parental conflict. Ang laging pag-aaway ng magulang ay maaring magaya ng bata at mai-apply sa mga makakasalamuhang kalaro o ibang bata dahil ito nga kasi ang nasasaksihan niya sa mga modelo niya sa buhay. Kapag hindi naitama ang ugaling ganito ay dadalhin na ng bata yan hanggang pagtanda.

Ayon sa pag-aaral noong 2013 sa child development maaring makasira sa cognitive performance o mga bagay kaugnay sa attention span, memory, abilidad sa pagresolba ng mga challenges o problema at iba pa. Kasama rin sa mga naging pag-aaral na mahihirapang mag-adjust ang bata pagdating sa school at mas mataas ang chance na magdrop out ang bata at makakuha ng mababang grado. Kasama din ang negatibong pananaw sa buhay at mababang self-esteem o pagpapahalaga sa sarili. Kapag stressful ang paligid ng bata maari itong makasira sa pisikal, sikolohikal at sa normal/malusog sanang paglaki nito. 

Ikukwento ko ngayon kung paano ako personal na naapektuhan ng problemang ito at kung paano ko ito dinadala.

Simula yata nagkamalay ako namulatan ko na ang regular na pag-aaway ng magulang ko, dahil may mangilan-ngilan akong kinder memories na nagsisigawan sila. Somehow, ngayon na mas naiintindihan ko na ang epekto nito sa isang paslit ay hindi ko maiwasang maawa sa batang ako. Totoong nahirapan ako sa eskuwela. Bukod kasi sa walang magtuturo sa akin, ay hindi ko na kayang mag-focus, masyado na akong distracted sa bahay. Sa makatuwid hindi ko pa man natututunan ang akmang skills ng 6 years old ay abala na akong iproseso ang mga kaba at takot na emosyon.

Noong grade 1 ako merong pagkakataon na nasagad na yata si ma'am kaya paparusahan na niya yong mga walang nagawang assignment. Maalala ko nagkukuwanri akong naghahanap pero alam na namin ni teacher ang katotohanan na wala talaga akong nagawa. Dati papaluin pa ang palad mo kapag nakita ni mam na madungis ang kuko mo. Kinder lang din yata ako noong sinimulan na akong ikumpara ng nanay ko sa kalaro ko na teacher ang nanay, na mas malakas daw siya, masipag, kumakain ng gulay at mas marunong (sa academic). Sa ganitong edad ko naramdam na parang isa akong malaking MALI, hindi ako magaling, wala akong kumpiyansa sa sarili ko kasi mali ko nalang din ang napapansin ko.

Matatandaan ko ring meron akong kalaro na napalo ko ng laruan sa bandang ulo dahil nagalit ako, mga 7 years old yata ako nuon. Umuwi siyang umiiyak and then me on the other hand felt really bad sa ginawa ko. Possible talagang nagawa ko yon dahil nabubuhay ako sa bahay na lunod sa galit ang mga magulang. Wala akong idea sa paghandle ng emotion ko, pag nagagalit ako galit na galit talaga. Ang tatay ko'y laging nakasigaw, normal na ang pagmumura. Pag may utos madalas may kasamang mura, pag ayaw mo ng ulam sisigawan ka ng mura. Sa umaga naman gigisingin kami sa sigaw kasi magsasalok kami ng tubig na ipangpupuno sa tangke namin bago pumasok sa school. Kadalasan naman naming almusal eh kape at kanin, isasabaw namin yong timpladong purong kape sa kanin. Minsan masuwerte ang umaga kasi may halong gatas ang kape. Minsan lang makatikim ng itlog sa umaga, at masayang masaya na yong tiyan ko non pag itlog yong naulam ko bago pumasok. Minsan naman walang kain bago pumasok.

Sa makatuwid matagal na panahon na na-program ang utak ko sa ganitong environment o paraang pagpapalaki sa akin. Kumbaga yong pagkakaprogram matibay! Gustong gusto ko itong baguhin kaya lahat ng paraan ginagawa ko upang matulungan ko ang sarili kong mabago yong kinalakihan o kinasanayan. Nagbabasa ako ng mga libro, ikinuwento ko sa partner ko ang sitwasyon ko, humihingi ako sa panginoon ng gabay at kung anu-ano pa. Ngayong matanda na ako saka ko lang naunawan ang mga kahinaan ko. Ngayon ko lang naunawaan ang mga insecurities ko. Ngayon ko lang naintindihan kung bakit hindi ako matalino sa school, kung bakit hirap akong magfocus, kung bakit hirap akong mag-memorize, kung bakit hindi ko mapigilang ikumpara ang sarili ko sa iba. Sa totoo lang ang hirap humabol mag-aral ng mga life skills. Pero eventually naintindihan ko rin naman na ang daan sa pagbabago ay pang-unawa at pagpapatawad. 

Hindi ko nga lang maikukubli na nahihirapan ako ngayon na nasa 30's na ako sa paghandle ng anger ko. Parang ang iksi-iksi ng pasensiya ko lalo na sa asawa ko. Ang unfair sa kanya, alam ko. Tuwing napapag-isa ako umiiyak ako. Galit ako sa sarili ko. Nahihirapan akong baguhin yong nakasanayan na. Ang daming tanong sa utak ko. Sana Lord kahit mahirap nalang kami nuon. Kaso mahirap ka na nga pinapatay pa ang pagkatao mo. Tinatanggalan ka pa ng karapatang maging matapang o magkaroon ng sariling paninindigan at paniniwala sa sarili. Lahat nalang hinubad. Ang hirap humabol aralin ang mga basic skills na ito mag-isa. Ang dami kong mali. Ang daming taong nakaabang ng mga pagkakamali ko. Eh Lord hindi pa naman ako matatag! Tinaggalan na nga ako ng tiwala sa sarili diba? Paano ba ako lalaban ngayon? Pag may sinabi ang tao tungkol sa akin na "hindi ko kaya" parang unconsciously don narin papunta yong direction ko. Ang dami kong katanungan sa totoo lang. Kabilang na dito ang, "bakit ba ako ipinanganak na ganito, mahina" All along mula bata ako akala ko kasalanan kong mahina ako. Mahirap pala talaga kung sa bahay magsimula ang problema.

Sa tulad kong mga parents at magiging magulang palang, sana'y gawin natin lahat upang matulungan ang ating mga anak na mas matibay na indibidwal (sa puso at isip), at matalinong pilipino o mamamayan. Piliting huwag ipakita sa bata ang pag-aaway dahil maraming masamang epekto na huhubog sa kanyang pagkatao at madadala niya hanggang pagtanda. Malaking factor ang impluwensya natin sa ating mga anak, malaki ang magiging role nito sa pagtahak niya sa magiging buhay niya, sa trabaho niya at pagkakaroon ng sariling pamilya. Tulungan natin silang maging matatag lalaong lalo na sa isip at the same time maging mabuting tao.

Laruang Pambata Na Angkop Sa Edad Ng Baby

Pagdating sa mga toys ng baby, kailangan talagang piliin ng mabuti ang mga angkop sa edad nila. Iwasan ang mga maliliit na laruan na maaring makapasok sa butas ng ilong o sa bunganga na maari niyang malunok o magbara sa lalamunan. Usually sa mga infant eto yong stage na gusto nila yong mga nakakagat, dahilan narin kasi ng pagngingipin nila.

Kung bibilhan ng laruan I would suggest na more on teether kasi gustong gusto nila ng may ngina-ngatngat o sinusubo ang mga infant na edad. At ang mga toys na mayroong button and sounds ay makakatulong sa development nila sa motor skills, creativity at imagination. Sa panahong nakakagapang na ang bata, mas mainam narin na lagyan ng mga protection ang mga wall at sahig para sa pag-eexplore ni baby. 

Ito ang ilan sa mga halimbawa na maaring ipalaro sa mga baby na three to one year old.
1. Stacker o iyong mga laruan napapag-patung patong.
2. Pull Toys. Halimbawa ay ang toy car na nilagyan ng hila-hila o tali.
3. Musical Toys tulad ng Xylophone Piano Toys
4. Sensory Books. Mga librong may kasamang tunog, bukod sa picture at words.
5. Stuffed Toys.

Maraming iba't ibang klase ng teething toys na mabibili sa Shopee at Lazada. Pati na ang mga Montessori toys na akma sa infant o iyong mga naglilikha ng mga sounds or noise. We don't need to buy them bunch of toys at mga mamahalin dahil sa totoo lang, minsan mas naaappreciate pa nga ng mga baby ang mga gamit natin sa bahay, iyong mga madalas nilang nakikitang ginagamit natin. Tulad nalang ng mga lagayan ng tissue, mga remote ng TV, Sandok at kung anu-ano pa.

I wouldn't suggest na bilhan ng mamahaling mga laruan dahil usually yong oras nating makipaglaro sa kanila ang pinaka-useful or pinakamakakatulong sa kanila sa development nila. You can still buy them expensive toys, but the point is masisira din naman, why don't we buy the cheaper version of this toy nalang? Mas praktical, kung gusto mo talaga yong toy na yon. Find the cheaper version of it.

By the time naman na nakakalakad na ang baby at mahilig nang sumunod sunod sayo, mas nagiging curious lalo siya sa mga bagay na tulad ng pinto, saksakan, ref at iba pang medyo delikado sa edad niya. Pagdating sa mga saksakan tinatago nalang namin sa liko ng mga appliances tulad ng cabinet tapos gagamit nalang kami ng extension na kung saan puwedeng puwede mo talagang itaas sa hindi niya kayang abutin.

Anu mang bagay na maliliit na possibleng laruin ni baby, designed as toys man ito o gamit sa bahay ay importanteng bigyan natin ito ng pansin. Iligpit ang mga maliliit na bagay na magkakasya sa bunganga ni baby o sa ilong dahil lahat ito ay danger sakanya. 

Ang mga pilipino ay mahilig maglagay ng mga bracelet sa baby dahil sa mga kanya kanyang paniniwala. Ngunit hindi alam ng iba na puwede itong maglagay sa alanganin kay baby. Maaring mahablot ni baby ang bracelet at mapigtas, kung saan ang mga beads nito ay puwedeng maipasok ni baby sa kanyang ilong. Unahin natin lagi ang kaligtasan ni baby at ilayo ang mga bagay na harmful sakanya.

Pero bakit nga ba mahalaga sa bata ang laruan? Ano ba ang maitutulong nito?
Ang paglalaro ang kanilang paraan upang makapag exercise at mapalakas ang pisikal na aspeto nila. Malaki ang ambag nito sa kalusugan nila. Sa paglalaro napa-practice ang kanilang pang-unawa, nagdidiskobre sila at inaaral ang laro o paano paganahin ang isang laruan. Sa paglalaro nag-eenjoy sila at naaalis ang stress. Importante din na makipaglaro ang bata sa kapwa niya bata para sa social development at unti-unting maintindihan ang concept ng sharing.

Mayroong mga indoor playground na puwedeng pagdalhan sa mga bata na may safer environment at lesser ang risk sa accident. Sa aking toddler regular ko siyang pinapalaro sa labas ng bahay at makipaglaro sa mga kapit bahay pero palagi akong nakabantay. At dinadala ko rin siya sa mga indoor playgrounds na malapit sa bahay namin. Sa mga indoor playground marami silang iba't ibang educational toys na available and something realistic kaya gustong-gusto itong puntahan ng toddler ko tulad ng grocery counter. There are times na talagang siya na ang nagyayaya na pumunta ng playground, it's because he is really enjoying his time there.

When your little ones wants to play (toddler or seven years old man yan) let them enjoy their childhood, allow them. This is the most effective way to learn and discover a lot of things. Nagagawa nilang mag-analyze at imagine, nagagamit at naeexplore ang mga senses tulad ng touch, hearing, smell, taste or sight. The best part of playing is, they are actually learning in a fun way. Hindi kailangan ang pressure. Puwede mo silang bigyan ng educational toy or activities that will make them think. With no pressure of course.

Do you ever notice when you make your child learn, yong tipong pinapa-basa mo siya o pinapagawa ng assignment. There are instances sa mga ganitong eksena na reluctant ang bata. Na para bang tinatamad. Kailangan pang pilitin. But honestly kung ganon ang ipinapakita ng bata na response, baka kailangan mo nang kumustahin ang approach mo sa kanya. Maybe he is not having fun anymore, maybe it's already stressful for him. Pero subukan mong paglaruin yan, sigurado hindi ka makakarinig ng question. My point is, gawin mong fun yong learning session niyo. Alisin mo yong pressure. Make it like you are just playing. Magiging effortless yan, siya na ang magkukusa kung masaya ang environment. 

Remember though, na kung in-announce niyang hindi niya alam ang isang bagay, listen and understand, not shout and force. Patience and Understanding will always be the key here. Kung makikinig ka sa sinabi niya at inunawa ang pinanggalingan niya, magiging smooth ang session niyo at hindi mo kailangang high-blood'in. Kids doesn't know everything. Kids can forget easily when they sense pressure and under stress. They are only starting to learn basics, please never ever forget this. Kung pairalin natin ang pang-unawa imbes na inis kung bakit hindi niya ma-gets yong sinasabi natin, wala nang pilitan na mangyayari. Kusa nang kikilos ang bata, basta pairalin ang pag-intindi sa"bata".

Paano Ko Ginagawa Ang Gentle Parenting

My three year old son is showing aggressiveness, and I feel like I'm losing my way to gentle parenting each time we have a bad day. 

            I've been thinking and assessing things, like where's he coming from. This attitude comes out when he feels like he's disrespected in a way, or when people at home are teasing him. Yes ganito ang napansin ko, nagagalit siya, sumisigaw, nananakit at minsan nandudura pa kapag yong mga tao sa bahay ay inaasar o ginagalit siya. I can't control how these people around us choose to behave, but i can change how my son respond to their behavior. I know his emotion is valid, but then I mostly lose my cool when he started hitting me too. And so I decided to help him with his vocabulary first. I talk to him more often, mention things about emotions, practice basic words that we use in our daily activities and I talk slowly. Although the hitting and shouting didn't go away yet but It's amazing to witness the progress in terms of his vocabulary. Now that he's able to identify his "anger" emotion, we can now work on his action or response to these emotions. 

Gentle Parenting for me is a constant learning because I am doing the complete opposite of how I was raised. I am far from being perfect (not even close), but I'm not planning to give up gentle parenting. I am doing everything that I can to help myself fulfill the parenting approach I choose to apply for my kid. I struggle too because I too is learning.

Kaya naman nagbabasa-basa ako ng mga libro at article related sa Gentle Parenting while working on my patience. It's because patience is one of the main ingredient to achieve the goal. Guilt is probably the number one villain for most. But i can keep trying, I can keep learning from those guilt, and keep reading. I read testimonies, articles and books. Books about behaviors, psychology, talks about mind as well as understanding kids or toddler. And i would say continuous talaga ang effort dito. Just like how you continuously fulfill your parenting. If you're tired, just rest pero wala sa option ang tumigil.

Tulad ng nabanggit ko, sabay ko ring inaaral ang pagpapasensiya at pagkalma sa mga bagay na hindi na dapat bigyan ng malaking reaksiyon. May mga araw na sunod-sunod akong nagagalit at maiksi ang pasensiya. Kapag napansin ko nang napapadalas na akong nagagalit, ina-assess ko na ang sarili ko, kinukumusta. Kumusta na ba ako, saan ba ako nanggagaling? Ano bang ginagawa ko lately? Baka kulang ako sa tulog. Baka kulang sa exercise, sa tamang diet, or may ibang bagay ang umaagaw sa focus ko. But usually ang napapansin ko talagang dahilan ay ang kawalan ng sapat na pahinga o tulog.

Sa puntong 'to makakabuo na ako ng plano kung anong gagawin ko. Kadalasan matutulog ako ng maaga, sasabayan ko na ang batang matulog sa gabi at hindi na ako magse-cellphone. Dahil sa totoo lang ang paggamit ng cellphone ng matagal na oras ay nakaka-empty ng energy. Pahinga ang una kong ginagawa kasi alam kong tinatalo na ako ng pagod. Importante ang pahinga kaya hanapan natin ito ng paraan kahit gaano pa tayo ka-busy. Dahil ito ang pinaka-recharging natin or resetting state upang hindi mawala sa layunin o goal.

Masasabi kong likas akong impatient na tao. Pero bakit Gentle Parenting yong style ko? Sa totoo lang kusa itong lumabas sa akin. Na para bang naiaapply ko yong gusto ko sanang paraan ng parenting style noong bata ako. Hindi ko itatanggi na kinakapos din ako ng pasensiya minsan, at ngayon na going four year old na ang anak ko talagang nasisimut ang pasensiya ko. Siguro dahil matagal narin akong taong bahay at nabu-burnout narin minsan. Hindi mo pa maiwasang makapasok sa systema mo yong mga negative comment ng mga tao sa paligid mo tungkol sa behavior ng anak mo. It's like i have to explain to them every now and then that he is just a toddler, learning the basics including eating by himself. Lahat ito nakakaubos ng lakas. Pero pag nakakabasa ako ng libro ( dahil wala naman akong ibang kausap ) naa-unload yong mga mabigat na nararamdaman ko.

In order to do your job right, kailangan talaga marunong kang sumala ng mga ipinion ng mga tao. And in order to help our child, help ourselves too. Help yourself in any way that you think would work for you.

Ito ang mga personal kong Gentle Parenting Tips.

1. Five minutes rule at i-set ang expectation.
    Halimbawa, palaging umiiyak ang bata tuwing pauuwin mo na siya at patitigilin sa Play Time niya sa labas. Bago pa man kayo  lumabas ng pintuan niyo ay umupo ka sa level niya at ipaalam mo sakanya na meron lang kayong 5 minutes para maglaro sa labas (puwede kang magdala ng cellphone para may alarm kung kailangan) at sabihin sakanya na kapag tumunog na ang alarm ibig sabihin ay time to go home na. Halimbawa lamang iyan, ang tamang duration ng paglalaro ng bata sa labas ay at least 3 hours.

2. Pag-usapan ang tungkol sa mga iba't ibang emotions. Magprint ng mga emotion faces or kung pinapayagan mo siyang mag-gadget ay ito ang gamitin niyo para maaral niya ang mga emosyon o feelings. Tulungang ipaintindi kung ano yong Happy, Sad, Angry, Confuse at iba pa.

3. Hayaan mo siyang magkamali. Iwasang sumigaw at magalit tuwing nakakagawa ng pagkakamali. 

4. Huwag bulyawan, sigawan, pagalitan ang bata. Kung may dapat ayusin, mag-usap ng may connection. Ibig sabihin, lumevel ka sa bata at tingnan sa mata saka kausapin ng may pagrespeto parin.

5. Assess yourself. Kung may mga bagay na nakaka-trigger sayo ay mabuting maging aware at alamin kung anu-ano ang mga ito para magawan ng action. Tayong adult din ay kailangan ma-regulate din natin ang ating mga emosyon upang sa ganon ay maibigay natin ang best natin sa ating mga anak.

6. Laging bibigyan ng oras ang at dapat gawin ito ng regular. Ang presence natin at pakikipaglaro o bonding ay malaking bagay ito sa development ng bata.

Palakasin ang Physical ni Baby

Kapag nakakagapang na si baby at naitutukod na ang kanyang mga kamay, makakatulong kay baby (infant) kung ma-train natin siyang palakasin ang mga braso. Iposisyon lamang siya ng nakataob at nakatukod ang mga kamay ng ilang segundo, maging consistent lang hanggang sa masanay siya at kaya na niyang i-support at i-hold ng sarili niya ang ulo niya. Ulit-ulitin lamang ito na parang gawin narin niyang pinaka-exercise niya sa araw-araw hanggang sa matutunan niya yong skills at mapatatag o ma-exercise ang endurance niya.

Sa ganitong paraan kasi maiiwasang maibagsak niya ang ulo sa sahig. During our time ng baby ko hindi ko kasi ito nalaman, that's why I am sharing it now. As early as two months old naman nakakadapa na ng sarili niya ang baby ko, nabubuhat narin niya yong ulo niya. Pero tulad ng sabi ko, I wasn't able to strengthen his arms talaga kaya maraming pagkakataon noon na naibabagsak niya sa sahig ang ulo niya. At wala akong idea na puwede palang i-train ang baby na palakasin ang mga kamay o braso niya. Gayahin lang ang picture sa taas at hayaan siyang nasa ganyang posisyon ng ilang minuto habang nilalaro mo siya. That way hindi natin siya napupuwersang gawin ang isang bagay. Akala lang niya nakikipaglaro tayo sa kanya. 

At sa mga panahong nakakaupo naman na si baby, mas lalo itong magiging mapasyal, kung saan saan magsususot ika nga o kaya kung saan saan aakyat. Dito narin nila unti-unting gagamitin ang lakas ng kanilang mga paa para itayo ang katawan nila. And then eventually hahakbang na yan. At sa oras na nagpakita na siya ng kakayahan o kagustuhang umakyat, alalayan lamang siya ng mabuti para magawa niya ito. Kasi malaking improvement ito sa physical niya. Mas maaga niyang mamaster ang grip niya at pagbalanse sa sarili niyang bigat o katawan mas maaalalayan niya ang katawan niya sa mga pagkakataong ma-out of balance siya o maka-encounter ng mga aksidente tulad ng pagkahulog. Nakakapagod man sundan-sundan ang bata, pero kailangan ng full attention ng bantay upang mamaster niya ang mga skills na kailangan niya sa paglaki.

Tulad sa nabanggit ko sa isa kong post o blog, gawing baby proof ang bahay dahil dito kasi ang main playground talaga ng ating mga anak. Kaya kailangan i-safety narin natin ang ating bahay na ginagalawan nila sa araw-araw. Para kahit masubsob man sila ay hindi gaanong mabigat ang damage o impact sa kanila. Ang mga bata pa naman ay hindi nakakapagsalita at nasasabi o naeexplain ang mga sakit na nararamdaman nila. Kahit saang area kayo ng bahay ay puwede siyang magpractice ng physical activities. Puwedeng puwede siyang maglaro ng hindi ka masyadong nag-aalala. Malaking bagay din talaga ito sa ikapapanatag ng loob natin tuwing play time ni baby at siyempre sa benefit narin ni baby.

Bukod dito ay pakainin din si baby ng mga gulay sa murang edad palang. Piliin at maging mapanuri lamang ang mga pagkain na puwede na sa edad nila. Sa baby ko six months old namin inintroduce ng pediatrician niya ang sem-solid food. Ito yong mga pagkain na dinudurog ng pinong pino. Sa akin dati blender ang ginagamit kong pangdurog. Kapag napakuluan ko na ang gulay, halimbawa ang carrot na sliced into cubes ay saka ko na dudurugin sa blender. Every three to four days ako nagpapalit nuon ng gulay na ipapakain sakanya. Kailangan ganon ang routine para kung magkaroon man ng reaction sa kanya yong gulay na ibinigay ko eh alam ko kung aling gulay yong nag cause nito. Nagbeblend din ako ng something green dati tulad ng sitaw, sayote at upo. Pero yong upo tinatanggal ko talaga lahat ng buto nito bago ko palang lutuin. At hindi ko pa siya pinapakain nuon agad ng mga hilaw na pagkain tulad ng mga mangga.

Noong nag turn 8 months na siya saka ko naman nilevel up ang food niya. Nagluluto na ako ng lugaw, chicken soup, pinapatikim ng malunggay pero tyinatyaga kong hinahati yong mga dahon ng malunggay. Pinatikim ko narin siya nuon ng mga kamote, gabi na lutong luto at dinudurog tapos nablender na mais. Talagang pinag-iisipan ko rin araw-araw nuon kung anong ihahain ko sakanya sa susunod. Dito ko narin inintroduce sakanya ang saging pala, na may halong whole rolled oat meal tapos may halong gatas niya. May guide ako nuon sa mga pagprepare sa food ni baby. Bukod sa The Aisan Parent na app ay talagang nanunuod at nagbabasa din ako ng mga food na puwede at bawal sa edad niya. Takot talaga akong mabigyan ko siya ng something na ikasasakit ng tiyan niya kasi hindi pa marunong magsabi kung anong masakit sakanya. Kaya naman maingat talaga ako nuon. Lahat halos ng inooffer ko sakanya ay yong mga luto lang.

Importante din na magkaroon siya ng araw-araw na activity. Kailangan din natin silang ilabas mula sa loob ng bahay upang maexplore ang outside at madestress din sila. Mahalaga ring nagbabago at nakakakita sila ng ibang setting o environment lalo na kung nakakalanghap sila ng fresh air. Nala-lighten up ang mood nila, narerefresh din sila, parang tayo lang din na kailangan din natin maunwind o marelax paminsan minsan. Pero sa edad talaga nila importante itong factor na ito para sa development ng skills at ng brain nila. Isang benefit din sakanya na makakita ng ibang bata at makapaglakad lakad sa labas ng may shoes. Hindi mo lang siya basta nate-train kundi nage-enjoy din siya, dual purpose kumbaga. At dapat araw-araw niya itong nagagawa, dapat regular. Laanan talaga natin ng oras ang ating mga baby. Ultimo pagpapaaraw niya sa umaga, mainam kung 6am to 7am napapaarawan na sila. Napakalaking advantage sa kanila to, malaking tulong sa physical development nila. Nakakapaglaro na umaga, naaactivate pa ang vitamin D nila. 

Hindi man madali ang magpalaki ng bata, nakakapagod man ito, pero kailangan maibigay natin ang mga simpleng bagay na ito para sa ikabubuti at development nila talaga. Sacrifice lang talaga sa ngayon na bata pa sila. Well actually hindi naman talaga natatapos ang sacrifice ng pagiging isang magulang pero hanggat kaya nating gawin ang bagay para sa mga anak natin, eh gawin na natin, lubos lubusin na natin.

Food for pregnant

 What are the food that are good for pregnant women?

Bilang first time mother ako (and definitely first time din magbuntis) I was very careful sa mga pagkain para hindi ako makakain ng merong hindi magandang effect sa bata or sa pregnancy. I also made sure I took the folic acid tablet on time kaya nagpunta ako agad sa OB ko sa unang buwan palang na na-missed ko na yong regla ko with positive PT. 

Folic acid is really important para sa development ng bata sa loob ng tiyan. Puwede na nga rin itong i-take before pa man magbuntis as per my OB. Nagsimula narin akong uminom ng gatas noong confirmed na talagang buntis ako. I took anmum by the way. Pero kung ayaw sa lasa ng anmum puwede iyong mga low fat milk or yong birch full cream milk powder nalang kasi walang sugar yon. Umiwas sa mga matatamis. Ako naman noon dahil nga coffee drinker ako, naging alternative ko yong milo. Although hindi naman ito everyday, pero muntik akong magka-Gestational Diabetes. Kaunti nalang, malapit na talaga ako sa boarder. Kasi kung iisipin mo, hindi lang naman ito ang food na nakakain ko that contained sugar. Minsan nga may paghirit pa akong kumain ng mga chocolate biscuit. So as much as you can control your sugar intake, do so. Ako hindi ako aware noon. Nagsisi nalang ako noong malapit na akong manganak kasi tinest na ako ng OGTT, so don ko lang nalaman na malapit na pala akong magkaroon.

Also, meron akong App na "The Asian Parent" na nagsilbing guide ko the entire pregnancy ko. Most especially sa mga food. Dahil wala nga akong masyadong mapagtanungan dati o idea what is allowed and not allowed to eat kaya chinecheck ko nalang minsan sa The Asian Parent app. This is a very helpful app for me and something that i can really recommend. Meron pa nga silang mga palaro, voucher na binibigay in exchange of points na na-earn mo sa mga activities na nacocomplete mo. It's a fun app too. Nagagamit ko parin to hanggang ngayon kasi naging monitoring tool ko naman siya sa development ni baby (milestone). 

So these are the fruits that i was able to eat during my pregnancy:
Banana
Avocado
Green mango
Orange
Apple
Siniguelas
Strawberry
Pipino
Watermelon
Kiwi
Bayabas
Strawberry (I was able to eat this once or twice lang. But strawberries are really nutritious and good to eat)

Sa mga gulay naman wala akong masyadong iniwasan bukod sa papaya. But i was able to eat a lot of malunggay before na may sabaw. Kaya din siguro pagkapanganak na pagkapanganak ko lumabas agad ang breast milk ko at talaga namang napakarami. Spinach was also in my diet before, pati talbos ng kamote, kangkong, ampalaya, halos lahat ng regular veggies na nakikita sa palengke kasama sa diet ko.

Nakakain din ako ng pinya pero i think twice lang, pinagbibigyan ko lang yong cravings ko. There are rumors kasi na bawal ito, but it's okay if moderate. Yong hinog na papaya naman, hindi ako nakatikim nito habang buntis ako. Probably because of the bad reputation for the pregnant na sinasabi lang din nila. They are claiming na dahil daw kasi sa dagta nito (yong white liquid na lumalabas sa fruit or tree ng papaya). I don't really know much about this fruit kung bakit bawal pero hindi nalang din ako kumain para sa safety nalang namin ni baby. It's okay, at least i eat a lot of green leafy veggies, fruits and not too much meat okay na. Basta balance naman ang diet. 

I remember hindi rin ako basta-bastang naglalagay ng mga pamahid sa katawan during my pregnancy, tulad ng efficascent or any oil. Even perfume iniwasan ko at mga pulbo. Ang ginamit kong oil para sa tummy ko before ay yong olive oil for skin. Well good thing is hindi ako mahilig magpulbo kapag nasa bahay lang naman ako. Also i completely stopped coffee from the day we decided to try again and get pregnant. Totally and completely. So technically two weeks bago pa man ako mag-PT ay wala na talagang coffee at all. Sa previous pregnancy ko kasi, malaki din ang naging part ng pregnancy failure ko dahil sa hilig ko sa kape. Ang coffee ko dati is black coffee. Minsan nilalagyan ko naman ng creamer but still it's very wrong to add it in your diet. Pero on my second trimester humigop naman ako konti ng 3in1 coffee, literal na tikim lang. At tumikim lang ako after ko mairaos ang first trimester.

So basically, your diet plays a big role talaga sa pagbubuntis natin. You know why? My diet got ruined during my third trimester, i think some time eight going nine months. It was messed up noong may nag advice sa akin na kainin ko na lahat ng gusto kong kainin because i won't be able to taste those anymore after giving birth. And so i started to eat burger from jollibee with a pair of iced tea, not just once or twice but multiple times. Until just few days before my EDD nag-spike yong Blood Pressure ko into 150/100. I know, it was my fault. Without understanding and digging deeper sa information na sinabi sa akin basta-basta nalang akong kumain ng mga unhealthy food. I was admitted four days sa hospital because i was under medication and monitoring for BP dahil ayaw bumaba ng BP ko sa mga oral medicine. At kahit sa IV na idinaan ang gamot kaunti lang din ang ibinaba ng BP ko.

So yes malaking factor ang kinakain natin sa pagdadalang tao. My advice? Stick to your healthy diet at least during the entire pregnancy period man lang para maiwasan ang mga komplikasyon na kaya namang iwasan. Tulad nalang ng nangyari sa akin na biglang pagtaas ng aking blood pressure. Sinisi ko ang ang mga kinain kong junk food na mga burger, fries and sweet drinks tulad ng iced tea dahil simula tumikim ako ng mga ito ay biglang nagbago ang BP ko. It is really possible na dahil sa mga pagkaing ito ay muntik akong malagay sa alanganin. Mabuti nalang noong nine months na ako nagsimulang tumikim-tikim ulit ng mga ito, at malapit ang EDD ko. But imagine if nagsimula na akong kumain ng mga ganito on my seven or 8 months, that means it is possible na mas malaki ang maaring naging damage sa akin.

LESSON  LEARNED: Listen to your own body, trust your guts. Kailangan mo talagang maging aware sa mga iniintake mo for you to have a healthy body and delivery.